Η ψυχολόγος Dr Susan Jeffers στο βιβλίο της «Καν’ το… Κι ας φοβάσαι» μας εξηγεί ποιες είναι οι βασικές αλήθειες για το φόβο και πώς μπορούμε να τις ξεπεράσουμε:
1η αλήθεια: Όσο εξελισσόμαστε ο φόβος θα εξακολουθεί να είναι παρών (σε διαφορετικά πεδία κάθε φορά).
Όσο εκτιθέμεθα σε νέες καταστάσεις, όσο διευρύνουμε τις ικανότητες μας και όσο αναλαμβάνουμε ρίσκα για να ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε ο φόβος θα είναι παρών. Ο φόβος δεν εξαφανίζεται, απλά αλλάζει η σχέση που έχουμε μαζί του…
2η αλήθεια: Ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε το φόβο που μας προκαλεί μια κατάσταση είναι να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση. (σε ένα συγκεκριμένο πεδίο).
Η 2η με την 1η αλήθεια μοιάζουν αντιφατικές αλλά δεν είναι. Η 2η υπονοεί ότι στην ίδια κατάσταση ή στο ίδιο πεδίο ο φόβος διαλύεται μόνο όταν τον αντιμετωπίζουμε, όταν αναλαμβάνουμε δράση. Η επαναληπτική δράση είναι ο πιο αξιόπιστος δρόμος για να τον ξεπεράσουμε. (π.χ.: Ομιλία σε κοινό). Να θυμάστε το αίσθημα ολοκλήρωσης και ικανοποίησης που έχετε, κάθε φορά που υπερνικάτε τους φόβους σας και πραγματοποιείτε ένα στόχο σας!
3η αλήθεια: Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας: Προχωράμε δυναμικά έξω στον κόσμο και τολμάμε να κάνουμε αυτά που ονειρευόμαστε… Κι ας φοβόμαστε…
Θα αρχίσετε να νιώθετε καλύτερα με τον εαυτό σας μόνο όταν αναλάβετε δράση και τη μετατρέψετε σε συνήθειά σας. Κάθε φορά που αναλαμβάνουμε δράση ενισχύεται η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθησή μας γιατί την ίδια στιγμή απομυθοποιούμε το συναίσθημα το φόβου. Η δράση λειτουργεί σωρευτικά, δηλαδή κάθε φορά που νικάμε το φόβο αυτός μειώνεται μέχρι που στο τέλος εξαφανίζεται. Αλλά μαντέψτε… Την επόμενη φορά που προετοιμάζεστε για να αντιμετωπίσετε μια νέα πρόκληση αυτός θα εμφανιστεί ξανά. Επομένως η συνταγή για απαλλαγή από το φόβο είναι μία: Αποδοχή του φόβου και συνεχής δράση.
4η αλήθεια: Το να φοβόμαστε το άγνωστο είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όλοι το φοβόμαστε.
Δεν είμαστε μόνοι μας σ΄αυτό. Όλοι το βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό. Η ουσία είναι να μην μας παραλύει και μας οδηγεί στην απραξία. Ο φόβος για το άγνωστο δεν είναι συναγερμός για υποχώρηση, είναι το πράσινο φως για να προχωρήσουμε μπροστά. Για να βγούμε από τη «φυλακή» του φόβου πρέπει να επανεκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να επαναλαμβάνουμε τις αλήθειες για το φόβο συνέχεια, για το πρώτο διάστημα, ώστε να ξεπεράσουμε ένα εσφαλμένο μοτίβο σκέψης το οποίο μας έχει μάθει να υποχωρούμε μπροστά στο φόβο.
5η αλήθεια: Η αντιμετώπιση του φόβου είναι λιγότερο οδυνηρή από την απόφαση να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη φόβο που πηγάζει από το αίσθημα της αδυναμίας και της αδράνειας…
Παρόλο που μπορεί να αισθανόμαστε πιο ασφαλείς μέσα στην επιφανειακή και εφήμερη «Ζώνη άνεσης» που έχουμε δημιουργήσει για τον εαυτό μας, ουσιαστικά ζούμε, συνειδητά ή ασυνείδητα, με το φόβο του τελικού απολογισμού. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που αρνούνται να τολμήσουν ζουν με ένα συνεχές αίσθημα τρόμου, το οποίο είναι πολύ πιο έντονο από το φόβο που θα αισθάνονταν αν έπαιρναν την απόφαση να «ξεβολευτούν» για λίγο και να κινητοποιηθούν, για να νιώσουν λιγότερο αδύναμοι και αβοήθητοι.
Συμπερασματικά σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο δεν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να φοβόμαστε. Μόνο σε επιφανειακό επίπεδο πρέπει να πείσουμε τους εαυτούς μας. Όσο ζούμε αποδεχόμενοι ότι το συναίσθημα του φόβου θα υπάρχει πάντα, αλλά με πρόθεση να τον αντιμετωπίζουμε μέσω της συνεχούς δράσης, τότε δεν έχει μεγάλη σημασία αν νιώθουμε φόβο ή όχι… Η ζωή μας θα εξελίσσεται έτσι κι αλλιώς!