Όταν όλα πάνε καλά είναι πολύ εύκολο να σκεφτόμαστε και να δρούμε θετικά για εμάς και τους γύρω μας. Τι γίνεται όμως όταν όλα μας πάνε στραβά? Η σημερινή κατάσταση διακιολογημένα προκαλεί ανασφάλεια, ανησυχεία και στρες. Πολιτικά η χώρα μας βρίσκεται σε ένα από τα δυσκολότερα σημεία της ιστορίας της. Οικονομικά, τα πράγματα είναι αβέβαια και απειλητικά. Κοινωνικά υθπάρχει μια έντομη κρίση αξιών. Αυτό δεν είμαι σίγουρη ότι είναι κακό αλλά σίγουρα ενισχύει την ανασφάλεια. Μέσα από όλα αυτά προβάλλει κάτι που προκαλεί φόβο και εκνευρισμό στους περισσότερους ανθρώπους: η αλλαγή. Αναρωτιέμαι πάντα γιατί στην πολιτική χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να δώσουν ελπίδα (και να πάρουν ψήφους). Η ιστορία (και πολλές μελέτες) έχουν δείξει ότι ο φόβος της αλλαγής είναι ένας από τους ισχυρότερους φόβους που μας διακατέχουν και ταυτόχρονα η πηγή πολλών κακών σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, η αλλαγή είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που καλούμαστε να κάνουμε στη ζωή μας. Σκεφτείτε το. Είναι πολύ πιο εύκολο να μάθεις κάτι, να συνηθίσεις ένα τρόπο ζωής, να κολλήσεις σε μια ρουτίνα παρά να αλλάξεις κάτι ακόμα κι αν σε ενοχλεί πολύ. Από τη διατροφή, τις προσωπικές μας σχέσεις και τις κακές συνήθειες μέχρι τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να διαιωνίζουν αυτό που ξέρουν –ακόμα κι αν τους κάνει κακό- παρά να πάρουν το ρίσκο της αλλαγής. Η ανασφάλεια που προκαλεί το καινούριο μας κάνει να κολλάμε στο παλιό ακόμα κι αν αποδεδειγμένα μας βλάπτει. Και όχι χωρίς λόγο: η αλλαγή δεν είναι πάντα καλή. Να που τώρα όμως βρισκόμαστε στα πρόθυρα μεγάλων αλλαγών χωρίς καν να τις έχουμε επιλέξει. Κι εδώ είναι το δύσκολο. Καθημερινά συνομιλώ με ανθρώπους που ζούνε με το φόβο της αλλαγής η έχουν υποστεί τις συνέπειές της. Όταν η αλλαγή απειλεί τη δουλειά, το εισόδημα, το μέλλον της οικογένειάς σου και γενικότερα τη ζωή σου όπως την ξέρεις, τότε τι να σου κάνει η θετική σκέψη; Κι εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: θετική σκέψη δεν σημαίνει να εθελοτυφλείς, ούτε να ζεις στο μαγικό κόσμο του «εμένα δεν θα μου συμβεί ποτέ τίποτε κακό». Θετική σκέψη σημαίνει να αγκαλιάσεις αυτό που δεν μπορείς να αποφύγεις και να δεις τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις που –πάντα- κουβαλάει μαζί του κάθε τι καινούριο. Για να γίνει αυτό πρέπει να μην αφήσεις τον πανικό να σε παρασύρει. Ένας καλός τρόπος είναι να κλείσεις την τηλεόραση. Και τις εφημερίδες. Και το internet. Και το ραδιόφωνο. Και ότι άλλο επιδίδεται στην κινδυνολογία και στον εκφοβισμό. Δυστυχώς αυτή είναι δική τους δουλειά (την λένε ενημέρωση). Η δική σας δουλειά είναι να προστατέψετε τον ευατό σας, να προετοιμαστείτε για τις αλλαγές (κυρίως γι αυτές που δεν επιλέξατε) και κυρίως να ανακαλύψετε ένα διαφορετικό modus vivendi βασισμένο στις ικανότητες και τα θέλω σας. Πριν από δύο χρόνια ένας πελάτης μου είχε μια καταπληκτική ιδέα για μια καινούρια δουλειά στο χώρο της έρευνας και της παραγωγής φαρμάκων. Όμως είναι οικογενειάρχης και φοβόταν να πάρει το ρίσκο. Χαρακτηριστικά μου είχε πει: «Δεν ξεκινάς κάτι καινούριο μόνος σου στα 45 σου και σε αυτή στην κατάσταη που βρίσκεται η χώρα!». Τον αδικείτε; Έτσι προτίμησε να παραμείνει στη φαρμακευτική που δούλευε 7 χρόνια παρόλο που δεν ήταν ευχαριστημένος. Αυτό ήταν το τίμημα της σταθερής σίγουρης δουλειάς. Ξαφνικά πριν από ένα χρόνο, κατάλαβε πόσο ψεύτικη ήταν αυτή η αίσθηση της ασφάλειας όταν έχασε τη δουλειά του λόγω περικοπών. Με τους φόρους να αυξάνονται, το δάνειο του σπιτιού και τα άλλα έξοδα να τρέχουν η αντανακλαστική του κίνηση ήταν να ψάξει να βρει δουλειά σε άλλες φαρμακευτικές. Μετά από τρεις μήνες άκαρπων προσπαθειών ήρθε να με ξαναβρει για να τον βοηθήσω να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Φυσικά του θύμισα την καταπληκτική του ιδέα όμως ήταν πολύ πεσμένος ψυχολογικά για να ξεκινήσει κάτι μόνος του. Κάναμε πολλές συζητήσεις στις οποίες κατέληξε ότι ο κύριως λόγος που ποτέ δεν την υλοποίησε ήταν ο φόβος της αποτυχίας, και το οικονομικό ρίσκο. Σιγά σιγά, άρχισε να δουλεύει πάνω στην ιδέα του, ανακτώντας την αυτοπεποίθηση και την θετική του διάθεση. Μέσα στους επόμενους 6 μήνες κατάφερε να πάρει χρηματοδότηση και μάλιστα από το εξωτερικό (!) και να στήσει τη δική του εταιρεία. Τέλος καλό όλα καλά; Δεν ξέρω να σας πω με σιγουριά. Είναι πολύ νωρίς για τον συγκεκριμένο. Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρη είναι ότι αν δεν μπορούμε να ορίσουμε τις αλλαγές, μπορούμε σίγουρα να επιλέξουμε ένα θετικό τρόπο να τις διαχειριστούμε προς όφελός μας. Κανείς και τίποτε δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ένα happy end. Σίγουρα όμως αξίζει να ψάξουμε και να πολεμήσουμε γι αυτό. Μην παραιτήστε! Ότι κι αν συμβαίνει η φοβάστε ότι θα συμβεί, αγκαλιάστε το, κοιτάξτε το στα μάτια και ψάξτε να βρείτε την ευκαιρεία που μπορεί να κρύβει. Αφήστε το κεφάλι σας να δουλέψει αντισυμβατικά και ακούστε την καρδιά σας. Έχετε μέσα σας πολύ περισσότερες δυνάμεις από ότι φαντάζεστε. Τώρα περισσότερο από ποτέ αξίζει να πιστέψετε σε αυτές.
