Κλείστε τα μάαατια σας, χαλαρώωωστε, και αδειάααααστε τη σκέψη σααας….
Κάπως έτσι τελείωνε το πρώτο μάθημα γιόγκα που έκανα ποτέ. Η υπόλοιπη τάξη συμμορφώθηκε αυτόματα με απίστευτη αρμονία και χάρη. Μισάνοιξα το ένα μου μάτι και κοίταξα γύρω μου κρυφά, νιώθοντας σαν σκανταλιάρικο παιδί που αντιγράφει. Έψαχνα για τουλάχιστον ένα συνωμότη να μοιραστεί μαζί μου την απίστευτη διάθεση που με κυρίεψε για νευρικό γέλιο. Κανείς! Όλοι καθόντουσαν οκλαδόν, με στητή πλάτη και χαλαρή αναπνοή. Μα πως μπορούσαν; Μετά από μια ώρα που είχαμε κάνει τους σκύλους, τις γάτες, τους ανατέλλοντες ήλιους, τα πρέτσελ κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, κανείς δεν ήθελε απλά να σωριαστεί στο στρώμα του ή να χοροπηδήξει να ξεμουδιάσει;!
Μετά από αυτή την πρώτη φορά, υπήρξαν πολλές απόπειρες, εξίσου αποτυχημένες. Γιόγκα και διαλογισμός ήταν απαγορευμένα για μένα για πολλά χρόνια. Η σκέψη και μόνο της γιόγκα με μετέτρεπε σε γριά με αρθριτικά (Ωχ, η μέση μου! Ωχ ο γοφός μου κλπ). Ο δε διαλογισμός… ντρέπομαι που το λέω αλλά μου έφερνε γέλια. Αυτά τα νευρικά γέλια του σχολείου που ξεκίναγαν και δεν μπορούσαν να σταματήσουν με τίποτε! Με το “κλείστε τα μαααααάτια σας…” στο πάτωμα εγώ! Η ντροπή των γιόγκι.
Τόση ήταν η απογοήτευσή μου που άρχισα να διαβάζω ότι έβρισκα για το διαλογισμό. Τα οφέλη του τα έμαθα απέξω: ανακουφίζει από το στρες, βελτιώνει την υγεία, μας βοηθάει να συνδεόμαστε με τον εαυτό μας, βοηθάει στη συγκεντρώσει, χαρίζει καθαρότητα σκέψης, αυξάνει την αυτοπεποίθηση και τη δημιουργικότητα, μας βοηθάει να απολαμβάνουμε το τώρα…
Πόσο μου χρειαζόταν όλα αυτά… Απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ!
Και μετά έφερα στον κόσμο τον γιο μου. Ήταν ένα ήσυχο χαρούμενο μωρό με αστείρευτη όρεξη. Στους τρεις περίπου μήνες άρχισαν οι κολικοί και μη βρίσκοντας άλλο τρόπο να απαλύνω τους πόνους του (και τα συνοδευτικά σπαραξικάρδια κλάματα) ένα βράδυ τον πήρα στην αγκαλιά μου, έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά εισπνοή από τη μύτη. Το μωρό ανασηκώθηκε ελαφρά καθώς η κοιλιά και το διάφραγμά μου γέμισαν αέρα. Έβγαλα τον αέρα από το στόμα και το μωρό ακολούθησε την κίνηση μου. Με τα μάτια πάντα κλειστά συνέχισα τις αναπνοές στον ίδιο αργό ρυθμό και σκεφτόμουν μόνο ένα πράγμα: θα περάσει μωρό μου. Θα περάσει μωρό μου. Θα περάσει μωρό μου… Και ανέπνεα για πολύ ώρα, ανέπνεα, ανέπνεα μέχρι που ξαφνικά το μωρό ησύχασε και τον ένιωσα βαρύ πάνω στο στήθος μου. Είχε αποκοιμηθεί! Το μυαλό μου άδειασε και αποκοιμήθηκα κι εγώ με ένα βαθύ συναίσθημα επίτευξης και ευτυχίας!
Επανέλαβα την ίδια τακτική καθ’ όλη τη διάρκεια των κολικών και μετά σε κάθε δυσκολία, σε κάθε κρύωμα, σε κάθε ατύχημα μέχρι που το συνειδητοποίησα: είχα μάθει να διαλογίζομαι! Επιτέλους! Ήταν ξεκάθαρο! Τα είχα καταφέρει!
Από τότε ανακάλυψα ότι η στάση, το που και το πόσο δεν έχουν καμία σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι ο καθένας να βρει το δικό του τρόπο χωρίς να πρέπει να χωρέσει μέσα σε μια συγκεκριμένη εικόνα, η κλισέ.
Έτσι, θα ήθελα να μοιραστώ ακόμα μερικούς τρόπους με τους οποίους μπορείτε να διαλογιστείτε μέσα στην ημέρα σας και που εμένα με έχουν βοηθήσει εξαιρετικά. Η τεχνική είναι πάντα η ίδια. 1) Κλείστε τα μάτια σας (προαιρετικό). 2. Βαθιές εισπνοές κι εκπνοές (υποχρεωτικό) και 3. Συγκέντρωση σε κάτι συγκεκριμένο (πράξη, εικόνα, αντικείμενο, σκέψη)
Ο διαλογισμός του μωρού: όπως τον περιέγραψα πιο πάνω. Αν δεν έχετε δικό σας μωρό δανειστείτε της φίλης σας. Δουλεύει το ίδιο.
Ο διαλογισμός του γραφείου: Κλείστε την πόρτα του γραφείου σας (αν δεν έχετε δικό σας γραφείο κλειστείτε σε μια αποθήκη, κουζίνα, η τουαλέτα) απενεργοποιήστε κινητά και σταθερά, αναπνεύστε και συγκεντρωθείτε στην αναπνοή σας ή στη σκέψη: Όλα γίνονται για καλό. Είμαι προστατευμένος και τυχερός
Ο διαλογισμός της βόλτας: Περπατώντας από το σπίτι στη στάση, ή βγάζοντας βόλτα το σκύλο σας, σε κάθε περίσταση που βρίσκεστε έξω, καθίστε σε ένα παγκάκι, κοιτάξτε τον ουρανό και διαλέξτε ένα σύννεφο. Αφοσιώστε όλη σας την προσοχή στο σχήμα και το χρώμα του, στην αίσθηση του αέρα στο πρόσωπό σας, στην κίνηση του σύννεφου, στις αποχρώσεις του ουρανού γύρω του. ΜΗΝ βγάλετε το κινητό σας να φωτογραφήσετε το σύννεφο! Απλώς απολαύστε το για 5-10 λεπτά
Ο διαλογισμός του μετρό: Προσποιηθείτε ότι κοιμάστε, κάνεις δεν θα σας ενοχλήσει. Αναπνεύστε και συγκεντρωθείτε στη διαδρομή που ακολουθεί η αναπνοή σας μέσα στο σώμα σας. Βεβαιωθείτε με κάποιο τρόπο ότι δεν θα χάσετε τη στάση σας.
Ο διαλογισμός του ύπνου: (το κάνω πολύ συχνά ειδικά όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ). Αφού τελειώσετε τη βραδινή σας ρουτίνα, ξαπλώστε, σκεπαστείτε, κλείστε τα μάτια σας και σκεφτείτε ποια ήταν η καλύτερες στιγμές τις ημέρας σας. Με αυτό το συναίσθημα επαναλάβετε από μέσα σας: Η ζωή μου φέρεται καλά. Η ζωή είναι όμορφη.
Αν έχετε συνδέσει το διαλογισμό με ανθισμένες κινέζικες κερασιές, ξυρισμένο κεφάλι, μανδύες και στάση του λωτού – όπως είχα κάνει εγώ- έχετε μείνει πίσω!
Σε ένα κόσμο που η απόλυτη ησυχία (οπτική και ακουστική) είναι άπιαστο όνειρο, ο διαλογισμός είναι η μόνη μορφή σύνδεσης με τον εαυτό μας σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Βρείτε το δικό σας τρόπο και απολαύστε το!